- Uwaga
-
- Folder nie istnieje lub nie zawiera plików graficznych
1. „Gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki” (1 Kor 12, 26)
– KościółMiłość Boża, która przełamuje to śmiertelne zamknięcie w sobie, jakim jest obojętność, jest nam
ukazywana przez Kościół poprzez jego nauczanie, a przede wszystkim poprzez jego świadectwo.
Można jednak dawać świadectwo jedynie o czymś, czego wcześniej doświadczyliśmy.
Chrześcijanin to człowiek, który pozwala Bogu, aby go przyoblókł w swoją dobroć i swoje
miłosierdzie, aby go przyoblókł w Chrystusa, żeby stał się tak jak On sługą Boga i ludzi.
Przypomina nam o tym dobrze liturgia Wielkiego Czwartku przez obrzęd umywania nóg. Piotr nie
chciał, żeby Jezus umył mu nogi, potem jednak zrozumiał, że Jezus nie chce jedynie dać
przykładu, jak powinniśmy umywać sobie nawzajem nogi. Tę posługę może pełnić tylko ktoś, kto
wcześniej pozwolił, by Chrystus umył mu nogi. Jedynie ten ma z Nim „udział” (J 13, 8) i dzięki
temu może służyć człowiekowi.
Wielki Post jest czasem sprzyjającym temu, aby pozwolić Chrystusowi, by nam usłużył, a przez to
stać się takim jak On. Dzieje się to, kiedy słuchamy Słowa Bożego i kiedy przyjmujemy
sakramenty, w szczególności Eucharystię. W niej stajemy się tym, co przyjmujemy: ciałem
Chrystusa. W tym ciele nie ma miejsca na obojętność, która jakże często zdaje się opanowywać
nasze serca. Bowiem człowiek, który jest Chrystusowy, należy do jednego ciała, a w Nim nie jest
się obojętnym jedni wobec drugich. „Tak więc gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie
inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współradują się
wszystkie członki (1 Kor 12, 26).
Kościół jest communio sanctorum, ponieważ mają w nim udział święci, ale także dlatego, że jest
komunią rzeczy świętych: miłości Bożej, objawionej nam w Chrystusie, i wszystkich Jego darów.
Wśród nich jest także odpowiedź tych, kórzy pozwalają, aby ich dosięgnęła ta miłość. W tym
świętych obcowaniu i w tym uczestnictwie w rzeczach świętych nikt nie posiada tylko dla siebie,
lecz to, co ma, jest dla wszystkich. A ponieważ jesteśmy złączeni w Bogu, możemy zrobić coś
także dla tych, którzy są daleko, dla tych, do których o własnych tylko siłach nie moglibyśmy nigdy
dotrzeć, bowiem z nimi i za nich modlimy się do Boga, abyśmy wszyscy otworzyli się na Jego
zbawcze dzieło.
cdn...